مشکل دقیقا چیست ؟
محبوبیت کریپتوکارنسی و بلاکچین (blockchain) در حال افزایش است و میزان آگاهی عمومی در این باره نیز افزایش یافته است د، اما این خطر وجود دارد که این فناوری نتواند پاسخگوی تقاضای بیشتر باشد.
بزرگ ترین نام های تجاری این صنعت، به نام بیت کوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) از بلاک هایی برای پردازش معاملات استفاده می کنند. با این حال ، در روزهای اولیه ی توسعه آنها ، حداکثر اندازه این بلاک ها – برای مثال در بیت کوین (Bitcoin) ، فقط به ۱MB محدود بود.
اگرچه این مکانیسم برای ایمن تر کردن بیت کوین (Bitcoin) طراحی شده است ، اما به حفظ آینده ی شبکه کمکی نمی کند . با هر معامله داده هایی ایجاد می شود و با وجود حداکثر اندازه ۱ مگابایت در هر بلاک ، پرداخت های بسیار زیادی وجود دارد که می تواند به طور همزمان پردازش شود.
با حداکثر سرعت ، بیت کوین (Bitcoin) می تواند حدود سه تا چهار معامله در هر ثانیه را انجام دهد. اما اگر کریپتو به یک راه حل اصلی تبدیل شود ، باید صدها هزار معامله در هر ثانیه پردازش شود تا اطمینان حاصل شود که روند اقتصاد بدون تأخیر گسترده ای برای مصرف کنندگان و مشاغل حرکت خواهد کرد.
متأسفانه ، اتریوم (Ethereum) نیز با این مشکل مشابه روبروست – همان طور که بنیانگذار آن ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) اعتراف کرد. این شبکه قادر به انجام حداکثر ۱۵ معامله در ثانیه است و وی هشدار داد که اگر وضع به همین صورت باقی بماند ، زیرساخت های صنعت قادر به مقابله با آن نخواهند بود.
خب … چرا فقط ظرفیت را افزایش نمی دهیم؟
متأسفانه ، این به راحتی انتشار یک به روزرسانی یک شبه نیست.
اگرچه بیشتر افراد در جهان کریپتو موافق هستند که اگر صنعت فرصتی برای پیشی گرفتن از موسسات مالی فیات داشته باشد ، باید چارچوب ها و مقیاس پذیری آن مورد بررسی قرار گیرد ، اما ارائه ی راهکارها در این مورد به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد.
بخشی از این امر به این دلیل است که هر پیشنهادی باید قبل از اجرا از حمایت ماینر ها ، توسعه دهندگان ، مشاغل و سایر ذینفعان برخوردار باشد – فرایندی که می تواند ماه ها طول بکشد و حتی در نهایت به یک اختلاف نظر خاتمه یابد و به نتیجه نرسد.
بیت کوین (Bitcoin) می تواند مثال خوبی در این باره باشد ، که بحث و گفتگوهای بسیاری برای تغییر اندازه بلاک آن در طی سال ها انجام شده است. مشکل اینجا بود : در حالی که برخی از دو برابر شدن آن به ۲ MB راضی بودند ، برخی دیگر می خواستند جسور تر باشند و حجم آن را به ۸ MB یا حتی ۳۲ MB افزایش دهند ، بدون این که هیچ پیشنهادی برای ایجاد کشش کافی وجود داشته باشد.
در ماه می سال ۲۰۱۸ ، بیت کوین کش Bitcoin Cash (BCH) یک نسخه به روزرسانی را فعال کرد که ۳۲MB بود ، یعنی چهار برابر اندازه بلاک آن. امیدوار است با این میزان افزایش ، کریپتوکارنسی بتواند تقاضای آینده را تأمین کند و راه را برای معرفی ویژگی های جدید هموار کند. با این حال ، منتقدین معتقدند که این تغییرات گره های کامل را پرهزینه تر می کند و این به نوبه ی خود می تواند باعث کاهش غیر متمرکز سازی در شبکه شود. طرفداران بیت کوین کش BCH ، که نتیجه یک هارد فورک (hard fork) در آگوست سال ۲۰۱۷ بود ، می گویند افزایش اندازه بلاک آن یکی از دلایلی است که آن را از بیت کوین (Bitcoin) برتر ساخته است.
چه راه حل های دیگری برای این مشکل وجود دارد؟
ایده های مختلفی برای کمک به افزایش مقیاس پذیری بیت کوین (Bitcoin) و اتریوم (Ethereum) ارائه شده است.
به عنوان مثال ، لایتنینگ نتورک یک لایه ی ثانویه است که فرای یک بلاکچین (blockchain) عمل می کند. و از نظر تئوری ، می تواند تعداد نامحدودی از معاملات را پردازش کند – پرداخت هایی که به طور عمومی در بلاکچین (blockchain) ثبت نمی شوند. مانده حساب نهایی فقط در صورت اتمام هر معامله به لجر اضافه می شود. اگرچه این امیدواری وجود دارد که این مسئله مشکلات مقیاس پذیری بیت کوین (Bitcoin) را برطرف کند ، اما مشکلاتی در رابطه با امنیت آن وجود دارد. ممکن است چنین پروتکل استانداردی برای پرداخت های کوچک تر و روزمره – آزاد کردن بلاکچین (blockchain) برای معاملات مهم تر و امکان کاهش هزینه ها ، مناسب باشد .
آقای بوترین (Buterin) ، که قبلاً به او اشاره کردیم ، همچنین راه حل های مقیاس پذیری برای بلاکچین (blockchain) را ارائه داده است. این ایده ، معروف به پلاسما کش (Plasma Cash) ، باعث می شود تا هر کاربر فقط روی بلاک های حاوی کوین های مورد نظر خود تمرکز کند و به بهینه سازی داده ها کمک کند. به گفته ی بوترین (Buterin) ، این راه حل همچنین می تواند از معاملات تقلبی و کلاهبردارانه جلوگیری کند و در صورت هک شدن اکسچنج ، کمک کند که سرمایه گذاران کریپتو پولشان را از دست ندهند و جلوی این اتفاق را می گیرد.
آیا استدلالی برای مقیاس پذیری خارج از زنجیره وجود دارد؟
برنامه های غیر متمرکز نیازی به اجرای کامل یک بلاکچین (blockchain) ندارند – به این معنی که بسیاری از فرایندهای آنها می توانند “خارج از زنجیره” پردازش شوند.
به نوعی ، این امر قابل مقایسه با برنامه هایی است که ممکن است از طریق رایانه ی شخصی یا تلفن هوشمند خود از آنها استفاده کنید. اگرچه این قطعات نرم افزاری ممکن است به اتصال اینترنت متکی باشند ، برخی کارها به صورت آفلاین نیز انجام می شوند – و از ترافیک سرورهای یک شرکت جلوگیری می کنند.
راه حل های مقیاس پذیری خارج از زنجیره (Off-chain) اطمینان حاصل می کنند که معاملات معینی بدون ماینر ها انجام می شوند و فقط اطلاعات ضروری انطباق داده می شوند. همچنین پیشرفت ها و به روز رسانی ها می توانند بدون لزوم انجام روند دشوار اخذ مجوز از همه ی ذینفعان ایجاد شوند ، و ویژگی های جدید بدون ایجاد اختلال در کل زنجیره توزیع می شوند.
البته ، نقاط ضعفی نیز در این روند وجود دارد. انجام معاملات خارج از زنجیره برای عموم دشوار خواهد بود و همچنین می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مربوط به انطباق شود. اگر در خصوص این به روزرسانی ها به کاربران خبری داده نشود ، کاربران ممکن است ناامید شوند.
در واقع ، برخی استدلال می کنند که آینده ی کریپتوکارنسی ها ممکن است در کل بدون بلاکچین (blockchain) باشد. پلتفرم های نرم افزاری مانند (Byteball) و (IOTA) از هیچ گونه بلاکی استفاده نمی کنند و در عوض ، معاملات جدید وظیفه ی تأیید پرداخت های قبلی را بر عهده دارند. حامیان بر این باورند که این می تواند پاسخی برای رفع مشکلات سرعت ، امنیت ، مقیاس پذیری ، حفظ حریم خصوصی و پایداری باشد که در حال حاضر کریپتوکارنسی های مبتنی بر بلاکچین (blockchain) با آن روبرو هستند.
اگر چیزی تغییر نکند چه اتفاقی می افتد؟
عدم رسیدگی قطعی به مشکلات مقیاس پذیری بلاکچین ( blockchain) می تواند شامل نتایج گسترده ای باشد.
در صورت عدم اقدام در این مورد ، احتمالاً معاملات برای پردازش بیشتر و طولانی تر وقت بیشتری لازم دارند. در یک اقتصاد دیجیتال که در آن پرداخت های فیات بلافاصله ارسال و دریافت می شوند ، پلتفرم های بلاکچین (blockchain) اگر بخواهند به عنوان یک جایگزین مناسب در نظر گرفته شوند ، باید همان شرایط را ارائه دهند – حتی اگر آن ها مجموعه ای از مزایای قانع کننده ی دیگری را ارائه دهند. در غیر این صورت ، این خطر واقعی وجود دارد که حتی سرسخت ترین علاقه مندان به کریپتو نیز به طور کلی این فناوری را رها کنند.
تعداد زیادی از کاربرهای (Dwindling) می توانند قیمت رکود عمده ی کریپتوکارنسی ها را مشاهده کنند ، زمانی که دارایی هایی به ارزش هزار دلار به میزان بسیار کمی از آنچه که قبلاً بوده اند ، کاهش می یابند.
این همچنین می تواند به این معنا باشد که تمرکز زدایی قرار است باقی بماند ، با همه ی نواقصی که در وهله اول در جامعه بلاکچین (blockchain) ایجاد کرده است. در حال حاضر ، چه کسی می داند که چند پلتفرم کریپتوی برجسته ممکن است هرگز به وجود نیایند.
شرکت (Fractonet) روی “طراحی مجدد کامل” بلاکچین( blockchain) کار کرده است تا مسائل مقیاس پذیری یک بار برای همیشه از بین بروند. این استارتاپ می گوید که با بلاک ۱٫۵ گیگابایتی با موفقیت توانسته است ۳۳٫۸۸۸ معامله در هر ثانیه را طی انجام یک تست عملی پردازش کند. این شرکت ادعا می کند که پروتکل آن می تواند داده ها را بر روی زنجیره (on-chain) و همچنین معاملاتی با تغییر ناپذیری داده های واقعی ذخیره کند ، به این معنی که مشاغل دیگر نیازی به دادن اطلاعات حساس به اشخاص ثالث ندارند.
این شرکت پروتکل جدید را با عنوان (RIFT) ایجاد کرده است تا همگام سازی این داده ها را تسهیل کند و می گوید بلاک با اندازه ی بزرگ تر هزینه های مربوط به معاملات و ماینینگ را کاهش می دهد. (Fractonet) می گوید پایه بلاکچین (blockchain) از ابتدا کاربردی بوده است و راه را برای ویژگی های مختلفی مانند DApps ، sidechains ، قراردادهای هوشمند و امکان دسترسی به داده ها فقط از طریق کلید خصوصی با سطوح مختلف دسترسی را فراهم می کند.
ترجمه توسط دلاریپتو
No views yet
دیدگاه بگذارید