عرضه ی توکن اوراق بهادار یا STO چیست ؟

(STO)  چیست؟

STO  مخفف عرضه ی توکن اوراق بهادار(security token offering) است.

مشابه عرضه اولیه کوین (ICO) ، یک سرمایه گذار با یک کوین کریپتو و یا توکن آن سر و کار دارد که نشان دهنده سرمایه گذاری آنها است. اما بر خلاف ICO ، یک توکن اوراق بهادار یک قرارداد سرمایه گذاری را به یک دارایی سرمایه گذاری اساسی مانند سهام ، اوراق قرضه ، صندوق و اعتبار سرمایه گذاری در املاک و مستغلات (REIT) ارایه می دهد.

اوراق بهادار را می توان به عنوان یک ابزار مالی معاوضه پذیر و قابل مذاکره تعریف کرد که نوعی از ارزش پولی را در خود جای داده است ، یعنی یک محصول سرمایه گذاری که توسط یک دارایی در دنیای واقعی مانند یک شرکت یا دارایی پشتیبانی می شود.

بنابراین یک توکن اوراق بهادار اطلاعات مربوط به مالکیت محصول سرمایه گذاری را که در یک بلاکچین (blockchain) ضبط شده نشان می دهد. به عنوان مثال ، هنگامی که در سهام های سنتی سرمایه گذاری می کنید ، اطلاعات مالکیت روی یک سند نوشته شده و به عنوان یک گواهی دیجیتال به عنوان مثال  PDF)) صادر می شود. برای STO ها ، این روند مشابه است ، اما روی یک بلاکچین  (blockchain) ضبط شده و به عنوان توکن صادر شده است.

STO همچنین می تواند به عنوان یک رویکرد ترکیبی بین ICO های کریپتوکارنسی و عرضه اولیه سهام IPO)) به دلیل همپوشانی آن با هر دو روش جمع آوری سرمایه گذاری دیده شود.

تفاوت STO با ICO در چیست ؟

فرایند هر دو یکسان است ، اما خصوصیات توکن ها متفاوت است.

STO  ها از پشتوانه ی دارایی برخوردار بوده و با حاکمیت قانونگذاری مطابقت دارند. از طرف دیگر ، بیشتر ICO ها کوین های خود را به عنوان توکن ابزار قرار می دهند که به کاربران امکان دسترسی به پلتفرم اصلی یا برنامه های غیر متمرکز (DApps) را می دهد. آنها معتقدند که هدف این کوین برای استفاده است و نه برای سرمایه گذاری. در نتیجه ، پلتفرم های ICO برخی از چارچوب های قانونی را دور می زنند و نیازی به ثبت نام و یا رعایت حاکمیت دقیق دستگاه های قانونگذاری ندارند.

بنابراین مانع ورود شرکت ها برای راه اندازی ICO بسیار کم تر است ، زیرا آن ها مجبور نیستند تمام کارهای مربوط به رعایت قوانین را انجام دهند. آن ها همچنین قادر به فروش کوین های خود (یعنی جمع آوری سرمایه) به عموم مردم هستند.

اجرای STO بسیار دشوارتر است ، زیرا هدف این است که طبق قانون اوراق بهادار ، یک قرارداد سرمایه گذاری ارائه شود. بنابراین ، این پلتفرم ها برای اطمینان از رعایت مقررات مربوطه ، باید کارهای مقدماتی را انجام دهند. آن ها معمولاً فقط قادر به جمع آوری وجوه از سرمایه گذاران معتبر هستند که خود الزامات خاصی را پشت سر گذاشته اند.

تفاوت یک STO با IPO در چیست ؟

مجدداً ، روند این دو مشابه است ، اما STO توکن را روی یک بلاکچین (blockchain) صادر می کند در حالی که IPO در بازارهای سنتی گواهی اشتراکی صادر می کند .

اگرچه هردو عرضه ای طبق قانون دارند ،اما IPO فقط در شرکت های خصوصی که می خواهند عمومی شوند ، استفاده می شود. آن ها از طریق فرآیند IPO ، با انتشار سهام به سرمایه گذاران معتبر ، سرمایه خود را جمع آوری می کنند.

با استفاده از STO ، توکن هایی که سهم یک دارایی پایه را نمایندگی می کنند ، روی یک بلاکچین (blockchain) برای اعتبارگذاری سرمایه گذاران عرضه می شوند. این ها می توانند سهام یک شرکت باشند اما به دلیل توکنیزیشن ، واقعاً می توانند از هر دارایی که انتظار می رود سودی را بدست آورد، شامل سهام یک ملک ، هنر زیبا ، صندوق های سرمایه گذاری و غیره باشند.

STO همچنین مقرون به صرفه تر از IPO است. برای دسترسی به یک پایگاه سرمایه گذاری عمیق تر ، شرکت ها با استفاده از IPO معمولاً هزینه های بانکی و کارگزاری و سرمایه گذاری بیشتری می پردازند. STO ها هنوز هم نیاز به پرداخت به وکلا و مشاوران دارند ، اما دسترسی مستقیم بیشتری به بازار سرمایه گذاری ارائه می دهند و بنابراین ، معمولاً مجبور نیستند هزینه های کلانی را به بانک های سرمایه گذاری یا کارگزاری بپردازند. سیاست های پس از فروش برای STO نیز کم زحمت تر و ارزان تر از IPO های سنتی است.

چگونه STO ها در سراسر جهان تعریف و تنظیم می شوند؟

این امر بسیار به حوزه های قضایی بستگی دارد.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) در ایالات متحده شاید اصلی ترین نقش را  در مورد چگونگی تعریف یک توکن اوراق بهادار ، و اینکه آیا برخی از توکن های ابزار مفید هستند یا خیر ، در واقع توکن های اوراق بهاداری که باید قانونگذاری شوند دارد.

در گزارش سازمان خودمختار غیر متمرکز (DOA) در ژوئیه سال ۲۰۱۷ ، SEC  نتیجه گرفت که عرضه اولیه کوین DAO در حقیقت یک عرضه اوراق بهادار تحت صلاحیت یک قرارداد سرمایه گذاری است.

مطابق گفته SEC ، ICO ها در صورت قرار گرفتن در یک قرارداد سرمایه گذاری ، كه توسط دیوان عالی كشور تأسیس شده و برگرفته از یك پرونده برجسته بین SEC و شركت (Howey) است ، به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی می شوند.

اکنون با عنوان تست هاوی (Howey ) شناخته می شود:

“یک قرارداد سرمایه گذاری (۱) سرمایه گذاری پول (۲) در یک شرکت مشترک (۳) با سود مورد انتظار معقول (۴) است که از تلاش های کارآفرینی یا مدیریتی دیگران حاصل می شود.”

گزارش DAO همچنین به این نتیجه رسیده است كه “سرمایه گذاری” پول “نباید به صورت وجه نقد باشد.” و در جلسه سنا در ۶ فوریه ۲۰۱۸ ، جی كیلتون (Jay Clayton) ، رئیس SEC نیز گفت :

“من معتقدم هر ICO ای که من تاکنون دیده ام یک اوراق بهادار است.”

با این حال  طبق توئیتی در ۱۴ فوریه از وارن دیویدسون (Warren Davidson) ،عضو کنگره ایالات متحده، لایحه ای که می خواهد توکن های دیجیتالی را از قانون اوراق بهادار و مالیات حذف کند ، به زودی به کنگره ایالات متحده آمریکا بازگردانده می شود .

#TokenTaxonomyAct  با تشکر از همه کسانی که در این خصوص تلاش کردند .  RepDarrenSoto & I  از این بازبینی ها هیجان زده شده و مشتاقانه منتظر هستیم تا این لایحه دو حزبی را به زودی دوباره معرفی کنیم. ما همچنان در مورد نیاز فوری به قطعیت قانونگذاری اسان ، به همکاران خود اطلاع می دهیم. #blockchain

– وارن دیویدسون (WarrenDavidson) 14 فوریه ۲۰۱۹

در ژانویه سال ۲۰۱۹ ، سازمان اقدامات مالی انگلیس (FCA) یک مقاله مشاوره ۵۰ صفحه ای با عنوان “راهنمایی در مورد سرمایه های کریپتو ” منتشر کرد.

در این مقاله ، FCA  بین سه نوع توکن تمایز قایل می شود:

توکن های اکسچنج  (Exchange token)  – “این توکن ها توسط هیچ مرجع مرکزی صادر و پشتیبانی نمی شوند و برای اکسچنج ها مورد استفاده قرار می گیرند.” آنها خارج از محدوده حاكمیت قانونگذاران قرار می گیرند.

توکن های ابزار  (Utility token)  – “این توکن ها به دارندگان امکان دسترسی به یک محصول یا خدمات فعلی ، یا در آینده را می دهند ، اما به دارندگان ، حقوقی که توسط سرمایه گذاری های خاص اعطا شده است را نمی دهند.” آن ها اگر در تعریف “پول الکترونیکی” قرار بگیرند ، ممکن است به حاشیه بروند. ”

توکن های اوراق بهادار  (Security token)  – ” توکن هایی با خصوصیات خاص هستند به این معنی که آن ها مطابق با تعریف یک سرمایه گذاری خاص مانند سهام یا ابزار بدهی” عمل می کنند. “اگر آنها مطابق تعریف” سرمایه گذاری مشخص ” عمل کنند در حوزه ی قانونگذاری  FCA قرار می گیرند.

سازمان نظارت بر بازار مالی سوئیس (FINMA) دستورالعمل های ICO خود را در تاریخ ۱۶ فوریه ۲۰۱۸ منتشر کرد ، و اظهار کرد :  در مورد هر پرونده باید طبق ارزش های مخصوص به آن تصمیم گیری شود اما ، مشابه FCA ، FINMA نیز توکن ها را به سه گروه طبقه بندی کرد:

توکن های پرداخت  (Payment token)  – “توکن ها ممکن است در بعضی موارد فقط عملکرد لازم را ایجاد کرده و به عنوان وسیله پرداخت در طی مدت زمانی پذیرفته شوند.”  FINMA  با این توکن ها مانند اوراق بهادار رفتار نمی کند بلکه این توکن ملزم به رعایت مقررات ضد پولشویی (AML) می باشد .

توکن های ابزار  (Utility token)  – “امکان دسترسی دیجیتالی به یک برنامه یا سرویس را فراهم می کنند.” این توکن ها به عنوان اوراق بهادار واجد شرایط نیستند ، اگر تنها هدف آنها فقط اعطای حق دسترسی دیجیتال به یک برنامه یا خدمات باشد ، و اگر توکن ابزار از قبل در این مورد استفاده شده باشد .

توکن های دارایی  (Asset token)  – “نمایندگی دارایی هایی از قبیل مشارکت در مشاغل حقیقی فیزیکی ، شرکت ها ، یا سودهای درآمدی یا حق تقسیم سود یا پرداخت بهره را بر عهده دارند.”  FINMA  توکن های دارایی را به عنوان اوراق بهادار در نظر می گیرد ، به این معنی که الزامات قانون اوراق بهادار برای تجارت در چنین توکن هایی وجود دارد .

سایر حوزه های قضایی که STO های قانونگذاری شده را مجاز می دانند شامل سنگاپور ، استونی و مالتا می باشند .

آیا همه دولت ها از ایده STO ها استقبال می کنند ؟

به طور خلاصه ، خیر.

بسیاری از کشورها  STO  ( و به طور کلی تجارت کریپتوکارنسی ) را ممنوع اعلام کرده اند، از جمله چین ، کره جنوبی ، ویتنام ، الجزایر ، مراکش ، نامیبیا ، زیمبابوه ، بولیوی ، هند ، لبنان ، نپال ، بنگلادش و پاکستان .

در حالی که در سایر کشورها – مانند تایلند  – مقررات مربوط به (STO) کاملاً واضح نیست ، زیرا دولت ها هنوز درباره نحوه قانونگذاری آن تصمیم گیری نکرده اند . کمیسیون بورس و اوراق بهادار تایلند (Thai SEC) به این نتیجه رسیده است که STO های مرتبط با تایلند که در یک بازار بین المللی راه اندازی شده اند ، قانون را نقض می کنند.

اما در مقاله ای از (Bangkok Post)  ، معاون وزیر امور خارجه تایلند ، به نام تیپسودا تاوارامارا (Tipsuda Thavaramara) ، اظهار داشت که این کمیسیون هنوز باید تصمیم بگیرد که چگونه STO ها قانونگذاری شوند و اینکه ، در حال حاضر ، آن را به صورت موردی بررسی می کند.

“در حال حاضر ، ما تصمیم نگرفته ایم که آیا STO ها تحت قانون SEC یا قانون دارایی دیجیتال قرار می گیرند یا خیر، اما بستگی به شرایط STO و جزئیات موجود در مقاله سفید آن دارد.”

مزایای استفاده از STO چیست؟

ما می توانیم از دیدگاه ICO و همچنین از منظر IPO به آن نگاه کنیم.

در مقایسه با ICO ، STO  خطر کمتری به حساب می آید زیرا قوانین اوراق بهادار که توکن های اوراق بهادار باید با آن مطابقت داشته باشند اغلب الزاماتی در خصوص شفافیت و پاسخگویی را اجرا می کنند. یک توکن اوراق بهادار نیز توسط یک دارایی در دنیای واقعی پشتیبانی می شود ، و ارزیابی این که آیا قیمت آن نسبت به دارایی پایه نسبتاً مناسب است یا نه ، بسیار آسان تر می شود. در خصوص توکن های ابزار خالص ، ارزیابی ارزش واقعی یک توکن و اینکه آیا قیمت آن عادلانه است یا نه ، دشوارتر است.

در مقایسه با IPO های سنتی ، STO  به دلیل حذف واسطه ها ، مانند بانک ها و کارگزاری ها ، ارزان تر است. قراردادهای هوشمند ، وابستگی به وکلا را کاهش می دهند ، در حالی که بلاکچین (blockchain) نیاز به تشریفات اداری را کاهش می دهد. این باعث می شود کل فرایند نه تنها ارزان تر بلکه سریع تر نیز انجام شود.

مالکیت مشترک و توانایی تجارت ۲۴ ساعته و همیشگی ، نقدینگی بیشتری را به بازار می آورد ، خصوصاً با وجود دارایی های سنتی که دارای نقدینگی ناچیزی هستند ، مانند نقاشی های کمیاب ، دارایی ها و کلکسیون ها.

دن دونی (Dan Doney) ، بنیانگذار و مدیرعامل شرکت (fintech Securrency) در ایمیلی به شبکه خبری تجاری و مالی CNBC ، گفت  :

“توانایی تجارت به صورت شبانه روزی ، با طیف وسیعی از ارزها ، راحتی و نقدینگی را به سرمایه گذاران ارائه می دهد.”

این خصوصیات مشابه ، راه برای ورود به بازار را برای سرمایه گذاران کوچک تر که معمولاً به انواع دارایی های پیشتاز دسترسی ندارند ، باز می کند.

سرانجام ، این مورد برای پذیرش بلاکچین (blockchain) در طولانی مدت خوب است.  STO  ها از نظر قانونی مطابقت دارند ، این بدان معناست که آن ها از ریسک کمتری برخوردار هستند و سرمایه گذاران نهادی را ترغیب می کنند تا وارد این عرصه شوند.

هرچه سرمایه گذاران نهادی بیشتر شروع به سرمایه گذاری کنند ، از بی ثباتی بازار کاسته خواهد شد و میزان پذیرش و استفاده بیشتر از بلاکچین  (blockchain)  رشد خواهد کرد.

چالش های اصلی STO چیست؟

افزایش میزان مقررات بزرگ ترین چالش پلتفرم های STO است.

این امر مسئولیت اداری بیشتری را بر دوش آن ها می گذارد ، زیرا باید فرآیندهای مربوط به سرپرستی ، ردیابی مالکیت ، مصوبات ارزی ، شناخت مشتری (KYC) ، AML  و غیره را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که آن ها از قوانین مربوط به اوراق بهادار پیروی می کنند. و اگرچه این فرایند ارزان تر از IPO سنتی به نظر می رسد ، کارهای اضافی مقدماتی ، آن را پرهزینه تر کرده و موانع ورود را در مقایسه با ICO های سودمند افزایش می دهد.

علاوه بر این ، با حذف برخی از واسطه ها مانند بانک ها ، کارگزاری ها و وکلا ، مسئولیت انجام این وظایف اکنون بر دوش شرکت است و این امر ، بار اداری شرکت را بیشتر می کند.

مقررات موجود در برخی از حوزه های قضایی ممکن است تعداد افرادی را که می توانند در STO سرمایه گذاری کنند ، محدود کند و این امر باعث کاهش کل میزان سرمایه گذاری می شود.

ترجمه توسط دلاریپتو

No views yet